Produkcją zajmowali mnisi
Okres Średniowiecza cechuje się ogromną urbanizacją. Piwo również w tym czasie darzono ogromną sympatią. Jego produkcją zajmowali się mnisi w klasztorach. Między 8. a 12. wiekiem złocisty napój otrzymał nową duszę poprzez rozpowszechnienie używania chmielu w procesach warzenia. Mnisi byli bardzo pomysłowi, gdyż produkując piwo mogli zarobić, a jednocześnie pili je z własnych warzelni. Okresy postu zaczęły być dla nich bardziej urozmaicone dzięki możliwości spożywania piwa, gdyż jego picia post nie obejmował.
Pierwszą gildię piwną utworzono 12
Pierwsze cechy piwowarskie pojawiły się we Francji. Pierwszą gildię piwną utworzono w 12. wieku. Zakonne browary zanikały. Powodem tego nie była konkurencja na rynku, ale przywileje, które posiadały klasztory wobec głowy państwa. Były one zwolnione z płacenia podatku. Dlatego też władze zamykały klasztorne browary, dając więcej możliwości gildiom, płacącym spore podatki od sprzedanego alkoholu.
Stwierdzono końcu, że zamysł
Wystąpił problem chmielu, który jako nie-zioło nie był regulowany przepisami, a dodawanie go do piwa powodowało łamanie monopolu. Pomysł dodawania chmielu zwyczajnego do piwa był autorstwa króla Gambrinusa panującego na terenach dzisiejszej Belgii. Stwierdzono w końcu, że pomysł ten nie jest pożądany i zaczęto zakazywać używanie chmielu w produkcji piwa. Powrócono więc do dodatków ziołowych. Te z kolei były w społeczeństwie kojarzone z magią. Oskarżenie o czary przyniosło śmierć wielu producentom. W 16. wieku chmiel jednak został rozpowszechniony. Pod koniec tego stulecia spalono ostatnią „czarownicę piwną” i od tej pory piwo produkowano z chmielem.